Γιατρέ μου σε ευχαριστώ και συγγνώμη

Γιατρέ μου,

Σε ευχαριστώ για τη μέθοδό σου, για την επιμονή σου να την τελειοποιήσεις, για τις χιλιάδες επεμβάσεις που σε έκαναν απολύτως ειδικό, για την αμετακίνητη πεποίθησή σου ότι όλα θα πάνε καλά, για την επέμβαση και για το αποτέλεσμα.

Σε ευχαριστώ γιατί είμαι πια ένας κανονικός άνθρωπος κι όχι σκιά του εαυτού μου, ένας άνθρωπος που ζει ένα ατελείωτο μαρτύριο κι είναι ψυχικά ράκος.

Γιατρέ μου,

Πρέπει όμως και να σου ζητήσω συγνώμη. Όχι γιατί πριν αποφασίσω να σε εμπιστευτώ, ρώτησα, διάβασα, ξαναρώτησα κι επέμενα να πάρω συστάσεις. Ούτε γιατί όταν συναντηθήκαμε ρώτησα, ξαναρώτησα κι επέμεινα να μάθω λεπτομέρειες. Ούτε γιατί είχα ανησυχία, αγωνία κι άγχος πριν την επέμβαση, παρά τις διαβεβαιώσεις σου.

Όλα αυτά είναι λογικά κι αναμενόμενα και – μάλλον συμφωνείς μαζί μου – τελικά επιβεβαιώνουν την αξία σου ως ιατρός, μιας και σε επιλέγουν συνειδητά κι ορθολογικά άνθρωποι που αναζητούν ιατρικές λύσεις κι όχι θαύματα.

Θέλω να σου ζητήσω συγνώμη γιατί όταν μπήκα στο αυτοκίνητό μου το μεσημέρι μετά την επέμβαση κι οδηγούσα προς το σπίτι μου, χωρίς πόνο για πρώτη φορά μετά από 4 χρόνια και 3 μήνες, θύμωσα. Εξοργίστηκα μαζί σου γιατί μου φάνηκε τελείως χαζό να έχω υποφέρει τόσο πολύ κι εσύ να χρειάζεσαι μερικά λεπτά της ώρας για να με απαλλάξεις από τις αιμορροΐδες. Το έκανες να φαίνεται τόσο απλό και με έκανες να νιώσω απίστευτα ηλίθιος. Φθάνοντας σπίτι μου, το είχα ξεπεράσει.

Συγγνώμη γιατρέ και σε ευχαριστώ για όλα.

Θοδωρής Μ.

Βιολόγος