Αιμορροΐδες
Όλες οι πρωκτικές παθήσεις ξεκινούν από την υπερτονία του μυϊκού σφιγκτηρικού συστήματος (επιλέγουμε αυτόν τον όρο γιατί υπάρχουν διαφωνίες ανάμεσα στους μελετητές σχετικά με τις λεπτομέρειες των επί μέρους μυών και τμημάτων τους).Κατά την γνώμη μας λοιπόν η αιμορροϊδοπάθεια , «μητέρα» των πρωκτικών παθήσεων (αποστημάτων, συριγγίων, αιμορροϊδικώνπολύποδων, πρωκτικών θηλών) οφείλεται στην υπερτονία αυτού του σφιγκτηρικού συστήματος ενώ δεν συνιστά αιμορροϊδοπάθεια ή απλή συμφόρηση των αιμορροϊδικών φλεβών που συναντάμε στην πυλαία υπέρταση, στην κύηση και την πίεση από όγκους του πυέλου.
Αυτό αποδείχτηκε σ’ όλες τις παραπάνω περιπτώσεις όπου παρά την ύπαρξη άλλης νόσου τα συμπτώματα υποχώρησαν με τη διαστολή.
Στην κύηση μάλιστα συμβαίνει να επιδεινώνεται ραγδαία η συμπτωματολογία μετά τον τοκετό όταν δηλαδή έχει αρθεί το υποτιθέμενο αίτιο. Ή προσωπική μας εμπειρία αναφέρεται σε 104 περιπτώσεις που ορίζονται ως σχετιζόμενες με την κύηση και εκτείνονται σε χρόνο 3 μηνών πριν και 3 μετά τον τοκετό. Ως ακραία περιστατικά θεωρούμε α) ετοιμόγεννη 6 ώρες πριν τον τοκετό β) επίτοκη σε Μαιευτήριο 2 ώρες μετά τον τοκετό και γ) σε περιστατικό με διατομή (και συρραφή) περινέου την 3 ημέρα από τον τοκετό.
Στις περιπτώσεις πυλαίας υπέρτασης από μεταστάσεις στο ήπαρ με την επέμβασή μας η αιμορροϊδοπάθεια θεραπεύτηκε αλλά και η συμπτωματολογία της πυλαίας στάσης βελτιώθηκε λόγω προφανώς επιστροφής μέρους του φλεβικού αίματος μέσω των αιμορροϊδικών φλεβών. Είναι λοιπόν φανερό κατά την γνώμη μας ότι γνήσια αιμορροϊδοπάθεια μπορεί να προκαλέσει μόνο η υπερτονία του σφιγκτηρικού συστήματος.
Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό και ποιες είναι οι διαστάσεις του φαινομένου;
Είναι φανερό πως η πάθηση είναι η νόσος του πολιτισμού μας:
Όπως προκύπτει από αφθονία πηγών της διεθνούς βιβλιογραφίας η αιμορροϊδοπάθεια είναι άγνωστη στις πρωτόγονες κοινωνίες της Αφρικής και της Ασίας ανάμεσα στους αγροτικούς πληθυσμούς ενώ εμφανίζεται και εξελίσσεται αλματωδώς στις αναπτυσσόμενες πόλεις των ιδίων γεωγραφικών χωρών.
Ιδιαίτερα μεγάλη είναι η συχνότητα στους Νέγρους της Αμερικής σε αντίθεση με τους αφρικανούς προγόνους τους.
Στη χώρα μας συμβαίνει ακριβώς το ίδιο: Στο βαθμό που αναπτύσσεται η επαρχία μεγαλώνει και η προσέλευση ασθενών με πρωκτικές παθήσεις σε αριθμό ίδιο με των αστικών κέντρων. Το ενδιαφέρον στοιχείο που προκύπτει από κατευθυνόμενη λήψη του ιστορικού είναι ότι η δυσκοιλιότητα ως πρώιμο σύμπτωμα (αλλά και ο πόνος, η πρόπτωση και η αιμορραγία αργότερα) εμφανίζονται μόλις μεταβληθούν οι συνθήκες και συνήθειες αφόδευσης που συνοδεύουν την μετακίνηση του αγροτικού πληθυσμού στην πόλη για τη στρατιωτική θητεία ή σπουδές.
Όλα τα παραπάνω στοιχειοθετούν κατά την άποψή μας μια εξελικτική πορεία με αφετηρία την μακρά, επαναλαμβανόμενη και παρατεινόμενη εκούσια αναστολή της φυσιολογικής κένωσης του εντέρου λόγω α) απασχόλησης που δεν μπορεί να διακοπεί ή β) αναζήτησης του κατάλληλου χώρου που δεν είναι πάντα προσιτός ή ικανοποιητικός, συνθήκες που οδηγούν σε μια εντατική «γυμναστική» (body building) του σφιγκτηρικού συστήματος καταλήγοντας σε θηριώδεις «υπερτονίες» από τις οποίες και μόνο γεννάται η αιμορροϊδοπάθεια (βρίσκεται σε εξέλιξη μανομετρική έρευνά μας σε συνεργασία με το Θριάσιο Νοσοκομείο).
Τέτοιες συνθήκες απουσιάζουν σε όλη την υπόλοιπη ζωολογική κλίμακα όπως και η αιμορροϊδοπάθεια. Η αναζήτηση της πάθησης ειδικά στους πλησιέστερους εξελικτικά συγγενείς του ανθρώπου δηλαδή τους πιθήκους και τα πρωτεύοντα θηλαστικά που πραγματοποιήσαμε μέσω Διαδικτύου, απέβη αρνητική, παρά το γεγονός (που μας έδωσε την ιδέα) ότι κάποια είδη παρουσιάζουν προπτώσεις ορθού.
Η μη αναμενόμενη αλλά στατιστικώς προκύπτουσα σχεδόν πλήρης απουσία πρωκτικών παθήσεων σε άτομα και των δυο φύλων με ερωτικές ιδιαιτερότητες, που ενεργούν ως επαναλαμβανόμενη ήπια διαστολή και έτσι αποτρέπουν την υπερτονία του σφιγκτηρικού συστήματος, αποτελεί ένα ακόμη επιχείρημα υπέρ της αιτιολογίας που προτείνουμε.
Όλα τα παραπάνω μας οδηγούν στην πεποίθηση ότι όλες οι πρωκτικές παθήσεις ξεκινούν τελικά από την υπερτονία του μυϊκού σφιγκτηρικού συστήματος (επιλέγουμε αυτόν τον όρο γιατί υπάρχουν διαφωνίες ανάμεσα στους μελετητές σχετικά με τις λεπτομέρειες των επί μέρους μυών και τμημάτων τους).
Κατά την γνώμη μας λοιπόν η αιμορροϊδοπάθεια , «μητέρα» των πρωκτικών παθήσεων (αποστημάτων, συριγγίων, αιμορροϊδικώνπολύποδων, πρωκτικών θηλών) οφείλεται στην υπερτονία αυτού του σφιγκτηρικού συστήματος ενώ δεν συνιστά αιμορροϊδοπάθεια ή απλή συμφόρηση των αιμορροϊδικών φλεβών που συναντάμε στην πυλαία υπέρταση, στην κύηση και την πίεση από όγκους του πυέλου.
Αυτό αποδείχτηκε σ’ όλες τις παραπάνω περιπτώσεις όπου παρά την ύπαρξη άλλης νόσου τα συμπτώματα υποχώρησαν με τη διαστολή.
Στην κύηση μάλιστα συμβαίνει να επιδεινώνεται ραγδαία η συμπτωματολογία μετά τον τοκετό όταν δηλαδή έχει αρθεί το υποτιθέμενο αίτιο. Ή προσωπική μας εμπειρία αναφέρεται σε 104 περιπτώσεις που ορίζονται ως σχετιζόμενες με την κύηση και εκτείνονται σε χρόνο 3 μηνών πριν και 3 μετά τον τοκετό. Ως ακραία περιστατικά θεωρούμε α) ετοιμόγεννη 6 ώρες πριν τον τοκετό β) επίτοκη σε Μαιευτήριο 2 ώρες μετά τον τοκετό και γ) σε περιστατικό με διατομή (και συρραφή) περινέου την 3 ημέρα από τον τοκετό.
Στις περιπτώσεις πυλαίας υπέρτασης από μεταστάσεις στο ήπαρ με την επέμβασή μας η αιμορροϊδοπάθεια θεραπεύτηκε αλλά και η συμπτωματολογία της πυλαίας στάσης βελτιώθηκε λόγω προφανώς επιστροφής μέρους του φλεβικού αίματος μέσω των αιμορροϊδικών φλεβών. Είναι λοιπόν φανερό κατά την γνώμη μας ότι γνήσια αιμορροϊδοπάθεια μπορεί να προκαλέσει μόνο η υπερτονία του σφιγκτηρικού συστήματος.
Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό και ποιες είναι οι διαστάσεις του φαινομένου;
Είναι φανερό πως η πάθηση είναι η νόσος του πολιτισμού μας
Όπως προκύπτει από αφθονία πηγών της διεθνούς βιβλιογραφίας η αιμορροϊδοπάθεια είναι άγνωστη στις πρωτόγονες κοινωνίες της Αφρικής και της Ασίας ανάμεσα στους αγροτικούς πληθυσμούς ενώ εμφανίζεται και εξελίσσεται αλματωδώς στις αναπτυσσόμενες πόλεις των ιδίων γεωγραφικών χωρών.
Ιδιαίτερα μεγάλη είναι η συχνότητα στους Νέγρους της Αμερικής σε αντίθεση με τους αφρικανούς προγόνους τους.
Στη χώρα μας συμβαίνει ακριβώς το ίδιο: Στο βαθμό που αναπτύσσεται η επαρχία μεγαλώνει και η προσέλευση ασθενών με πρωκτικές παθήσεις σε αριθμό ίδιο με των αστικών κέντρων. Το ενδιαφέρον στοιχείο που προκύπτει από κατευθυνόμενη λήψη του ιστορικού είναι ότι η δυσκοιλιότητα ως πρώιμο σύμπτωμα (αλλά και ο πόνος, η πρόπτωση και η αιμορραγία αργότερα) εμφανίζονται μόλις μεταβληθούν οι συνθήκες και συνήθειες αφόδευσης που συνοδεύουν την μετακίνηση του αγροτικού πληθυσμού στην πόλη για τη στρατιωτική θητεία ή σπουδές.
Όλα τα παραπάνω στοιχειοθετούν κατά την άποψή μας μια εξελικτική πορεία με αφετηρία την μακρά, επαναλαμβανόμενη και παρατεινόμενη εκούσια αναστολή της φυσιολογικής κένωσης του εντέρου λόγω α) απασχόλησης που δεν μπορεί να διακοπεί ή β) αναζήτησης του κατάλληλου χώρου που δεν είναι πάντα προσιτός ή ικανοποιητικός, συνθήκες που οδηγούν σε μια εντατική «γυμναστική» (body building) του σφιγκτηρικού συστήματος καταλήγοντας σε θηριώδεις «υπερτονίες» από τις οποίες και μόνο γεννάται η αιμορροϊδοπάθεια (βρίσκεται σε εξέλιξη μανομετρική έρευνά μας σε συνεργασία με το Θριάσιο Νοσοκομείο).
Τέτοιες συνθήκες απουσιάζουν σε όλη την υπόλοιπη ζωολογική κλίμακα όπως και η αιμορροϊδοπάθεια. Η αναζήτηση της πάθησης ειδικά στους πλησιέστερους εξελικτικά συγγενείς του ανθρώπου δηλαδή τους πιθήκους και τα πρωτεύοντα θηλαστικά που πραγματοποιήσαμε μέσω Διαδικτύου, απέβη αρνητική, παρά το γεγονός (που μας έδωσε την ιδέα) ότι κάποια είδη παρουσιάζουν προπτώσεις ορθού.
Η μη αναμενόμενη αλλά στατιστικώς προκύπτουσα σχεδόν πλήρης απουσία πρωκτικών παθήσεων σε άτομα και των δυο φύλων με ερωτικές ιδιαιτερότητες, που ενεργούν ως επαναλαμβανόμενη ήπια διαστολή και έτσι αποτρέπουν την υπερτονία του σφιγκτηρικού συστήματος, αποτελεί ένα ακόμη επιχείρημα υπέρ της αιτιολογίας που προτείνουμε.